Park Triangel Waddinxveen: betaalbaar wonen in Engelse sferen

We beginnen onze verkenning van Park Triangel in het informatiecentrum waar Peter Immers met een verwijzing naar de kaart van het gebied onze eerste vraag direct kan beantwoorden: waarom noem je een woongebied naar een klein maar fijn muziekinstrument? ‘Oorspronkelijk was dit een kassengebied aan de rand van de stad, ingeklemd tussen een aantal provinciale wegen, het oude Waddinxveen en de wijk Zuidplas – met een driehoekige vorm. Daar hebben we in de planontwikkeling letterlijk op voortgebouwd. Het gebied is verdeeld in kleinere deelplannen, elk met een eigen identiteit, gelegen rondom een centraal park.’

De introductie van Immers maakt nieuwsgierig naar het resultaat in termen van stedenbouw, architectuur en openbare ruimte. De wijk inlopend wordt direct duidelijk wat hier het leidmotief is: de Engelse landschapsstijl. Immers legt uit: ‘Bij de conceptontwikkeling van Park Triangel hebben de externe ontwerpers Fred Kaaij en Martine van Vliet een belangrijke rol gespeeld. Fred werkte lang als stadsarchitect in de gemeente Haarlemmermeer en was daar betrokken bij Tudorpark, waar deze stijl ook is toegepast. Martine heeft een ruime ervaring in het landschappelijk ontwerpen. Al brainstormend kwamen we uit op deze stijl voor Park Triangel. Waarbij bovendien landschapsarchitect Lodewijk Baljon zijn kennis inbracht over de groenblauwe inrichting van de openbare ruimte.’ De verzamelde professionaliteit is duidelijk zichtbaar in de opzet van de wijk, met onder meer grote watergangen en groengebieden die als ‘vingers’ diep doordringen in het gebied en de woonbuurtjes. Daarbij is de architectuur van de buurtjes verschillend maar wel duidelijk familie van elkaar. ‘Elk buurtje heeft een eigen ontwikkelaar met een eigen ontwerper, waarbij wij vanuit de PPS steeds de kaders hebben gesteld. Je ziet daardoor de zorgvuldigheid overal terug: de aandacht voor details, voor de overgang tussen openbaar en privé, voor de oplossing van het parkeren, voor de straatprofielen.’

Naast de kwaliteit van het ontwerp en de fysieke inrichting van het gebied heeft het woonprogramma minstens zoveel aandacht gekregen, zo maakt Immers duidelijk: ‘Betaalbaarheid heeft een belangrijke rol gespeeld. Het programma sociale woningbouw was aanvankelijk beperkt maar hebben we gaandeweg de ontwikkeling kunnen vergroten. De grondexploitatie liet een goede ontwikkeling zien en op zo’n moment konden we heel snel schakelen met de gemeente, dankzij de korte lijnen. Het instrument Koopstart hebben we bijvoorbeeld met veel succes toegepast; een tegemoetkoming op de marktwaarde van 10 tot 15 procent, die bij latere verkoop van de woning weer wordt verrekend. Zo hebben ook starters een plek in de wijk kunnen bemachtigen. Bovenal hebben we ook veel extra ruimte kunnen maken voor middenhuurwoningen, omdat we merkten dat daar veel vraag naar was. Niet voor niets heeft BPD Woningfonds hier zijn eerste project kunnen realiseren.’ Het fonds nam onder meer de appartementen bij het station in portefeuille, in een stoere ‘industriële’ stijl. Ook nieuwe thema’s kunnen door de gefaseerde ontwikkeling van het gebied steeds een plek krijgen: ‘We hebben nog een klein aantal woonbuurten te gaan, waaronder een in de zuidwesthoek van Park Triangel waarbij de overgang naar het omliggende landschap een belangrijk aandachtspunt vormt. De planontwikkeling daarvoor is nu in volle gang en we onderzoeken daar bijvoorbeeld hoe we de bebouwing heel losjes in het groen kunnen plaatsen. Maar ook hoe we de waterberging en natuurontwikkeling vorm kunnen geven, samen met de partijen die daarvoor verantwoordelijk zijn, zoals het waterschap.’

Al wandelend door de wijk spreekt Immers op verschillende plekken met bewoners, zowel van de grondgebonden woningen als de appartementen. Ze zijn stuk voor stuk enthousiast over het landelijke wonen dat ze hier hebben aangetroffen en dat echt onderscheidend is ten opzichte van wijken in bijvoorbeeld Zoetermeer en Rotterdam. Aandachtspunten geven ze ook mee, zoals de oudere bewoner in het chique appartementengebouw Tudorvilla die heel tevreden is (‘Dit wordt mijn laatste adres’) maar Immers wel aanspreekt op de – soms kwetsbare – kwaliteit van de bomen in de wijk. ‘Het is heel plezierig dat mensen meedenken, niet alleen over hun eigen woning maar ook over de inrichting van de woonomgeving. Daar kunnen wij als gebiedsontwikkelaars op acteren.’ Via het royale wandelpad dat zich door de wijk slingert en waar de sfeer heerst van een royaal beplante Engelse landschapstuin – het is de favoriete plek van Immers – komen we als uitsmijter nog bij het centrale park uit. Opvallend hier: de hoogteverschillen, maar zeker ook de uiteenlopende gebruiksmogelijkheden. ‘Bewust hebben we de aanleg van het park naar voren geschoven in de tijd en hierin vooraf fors geïnvesteerd. Gelijk vanaf het begin was dit een plek waar mensen konden sporten, spelen, elkaar ontmoeten. Het maakte duidelijk: dit is de kwaliteit van het woongebied dat we hier gaan realiseren. Een gebied dat letterlijk en figuurlijk toegankelijk is voor iedereen.’

Park Triangel ligt in Waddinxveen-Zuid, ten zuiden van de bestaande kern en in een groene, waterrijke omgeving. Rondom een centraal park zijn kleinschalige buurtjes aangelegd. Er komen in totaal 2.877 nieuwe woningen waaronder 880 betaalbare koopwoningen, 535 sociale- en middenhuurwoningen en 345 Koopstartwoningen. De laatste woningen worden naar verwachting vanaf 2026 bewoond.